SMT و SMD در الکترونیک یکی از پرسش‌های رایج میان علاقه‌مندان و فعالان حوزه‌ی طراحی و تولید بردهای مدار چاپی (PCB) است. برای درک درست این موضوع ابتدا باید بدانیم هرکدام چه مفهومی دارند.

🔹 SMD مخفف Surface Mount Device به معنی «قطعه نصب سطحی» است. این اصطلاح به قطعات الکترونیکی کوچک و فشرده‌ای اطلاق می‌شود که فاقد پایه‌های بلند هستند و مستقیماً روی سطح برد مدار چاپی لحیم می‌شوند. استفاده از SMD باعث می‌شود اندازه مدارها کاهش یابد، سرعت کار بالاتر رود و طراحی دستگاه‌های الکترونیکی جمع‌وجورتر شود.

🔹 SMT مخفف Surface Mount Technology به معنی «فناوری نصب سطحی» است. این اصطلاح به روش و فرآیندی اشاره دارد که برای نصب قطعات SMD روی برد مدار چاپی استفاده می‌شود. در واقع SMT یک تکنولوژی تولید است که به کمک آن قطعات SMD به‌صورت خودکار یا نیمه‌خودکار روی برد جای‌گذاری و لحیم می‌شوند.

اگر بخواهیم ساده بگوییم:

SMD → خودِ قطعه الکترونیکی است.

SMT → روش یا فناوری نصب این قطعات روی PCB است.

به همین دلیل، تفاوت SMT و SMD در الکترونیک این است که اولی یک فناوری تولید و دومی یک جزء فیزیکی محسوب می‌شود. SMT بدون وجود SMD معنا ندارد، زیرا این تکنولوژی دقیقاً برای نصب همین قطعات طراحی شده است.

مزایای استفاده از SMD و SMT شامل کوچک‌سازی مدارها، کاهش وزن دستگاه‌ها، افزایش سرعت تولید و امکان خودکارسازی فرآیند مونتاژ است. همین ویژگی‌ها باعث شده امروزه تقریباً تمام صنایع الکترونیک، از موبایل و لپ‌تاپ گرفته تا تجهیزات پزشکی و مخابراتی، از این فناوری استفاده کنند.

بنابراین اگر بخواهیم جمع‌بندی کنیم:

SMD یک قطعه نصب سطحی است.

SMT یک فناوری نصب سطحی است.
و تفاوت اصلی این دو در ماهیت‌شان است؛ یکی سخت‌افزار (قطعه) و دیگری روش تولید (تکنولوژی).